Jólarest

Þrír dagar eru eftir af árinu 2008 og hæpið að maður nái einu maraþoni enn. En þið kæru vinir náið að hlaupa Gamlárshlaupið og þar verður sko fylgst vel með ykkur. Þið eruð flest í hörkuformi og bætingarnar munu hrannast upp. Allavega munuð þið skemmta ykkur vel.

Ég er ekki fær um að skrifa annál þó það hefði verið skemmtilegt, það er svo margt að gerast í Laugaskokki sem ég hef ekki hugmynd um. Því þurfa fleiri að blogga. Eins og Garðar sagði svo spekingslega hér um árið, þá setur sá svip á söguna sem ritar hana. Því fleiri sögumenn, því fleiri svipir, því skemmtilegra og gefur betri mynd af því sem laugaskokkarar eru að gera. Við erum svo mörg að gera ýmislegt skemmtilegt, hlaupatengt. Hvernig væri t.d. að einhver frá göngudeildinni myndi blogga annað slagið, því þar er aldeilis verið að gera góða hluti. Myndirnar okkar eru sumpart annáll, þar sem Summi o.fl. duglegir eru á ferð. Það er ómetanlegt.
Kæru félagar ég segi það enn og afur. Það er ekki hægt að vera í betri klúbbi en ég er í. Hlaupin bæta heilsu manns og líðan að öllu leyti. Líkamlega, andlega og félagslega. Klúbbar eins og Lions, Kivanis, Frímúrar, Kvenfélög o.fl. eru góð en geta ekki verið betri en Laugaskokk. Tengslanet allstaðar, í öllum stéttum, karlar, konur og á ýmsum aldri. Aldrei hefur mér verið vísað frá þegar ég hef haft samb. og beðið um stuðning í einhverju. Takk fyrir það og jákvæðina og skemmtilegiheitin alltaf.
Svo auglýsi ég eftir hlaupamarkmiðum ykkar fyrir árið 2009. Sjálf er ég búin að skrá mig í maraþon eftir 2 vikur og 10km. hlaup þann 17. jan. og þá munuð þið aldeilis sjá bætingarnar hrannast upp.

Ég þakka þeim sem hlýddu (og líka þeim sem óhlýðnuðust)
Gleðilega jólarest og farsælt nýtt ár.

Sólstöðuhlaupið: Að hlaupa frá sólarupprás til sólarlags.

Sólstöðuhlaupið var fámennt í ár. Kalli (sem reyndi að skapa stemmara fyrir hlaupinu við engar undirtektir laugaskokkara) var mættur ásamt Ágústi Kvaran (sem ég var einmitt að sjá áðan í sjónvarpinu í kvikmyndaleik, sýnir bara hvað hlauparar eru fjölhæfir) og Svani.
Mig hefur langað í þetta hlaup síðan 2002. Þá var það fjölmennt og sýnt frá því í sjónvarpinu. Ég var þá nýuppskorinn brjósklossjúklingur og komst ekki baun.
Sólstöðuhlaupið nú var með svolítið öðrum brag. Þessir 4 voru þó brosandi og jákvæðir. Ágúst með svaka bakpoka að æfa sig fyir eyðimerkur hlaupið í lok mars. Þæfingsfærðin var líka fín æfing fyrir eyðimörkina ætli það sé bara ekki svipað undirlag. Bakpokinn kom okkur til góða í Gravarvogslaug þar sem við voru trakteruð með geli og drykk.
Eftir það slepptum við Kalli, Ágústi og Svani, það var alveg ljóst að þeirra tempó var mun hraðara en mitt. Við Kalli héldum áfram saman og tempóið var orðið ansi hægt þegar ég kvaddi hann við undirgöngin í Elliðarárdal. Heim komst ég með því að labba allar brekkur sem eftir var, en án þess að vera alveg dauð.
Kalli hitti svo hina tvo sólstöðuhlauparana í Vestubæjarlauginni, þá höfðu þeir lengt um nokkra km. og náð að hlaupa 40 km. myrkranna á milli. Þetta er upplagt stemmingshlaup og að sjálfssögðu meira gaman eftir því sem fleiri eru.

Óvitar

150 björgunarsveitarmenn voru að störfum í óveðrinu í gær(úr kvöldfréttum RUV)
150 óvitar lögðu af stað í hlaup á sama tíma. Nokkrir reyndurst vera hálfvitar og snéru fljótlega við. Einnig voru nokkrir fávitar, þeir beygðu hjá fylkisbrúnni e. ca 4km. hinir börðust áfram.
Alltaf er gott að hitta Þórð Sigurvins en aldrei eins og í markinu í gærkvödli, hendurnar voru svo dofnar að sénslaust var að taka miðann úr vasanum. Eftir langa heita sturtu. og klæðast hlýum þurrum fötum og keyra í heitum bílnum niðrí bæ titraði röddin ennþá og tennurnar skulfu. Tími hvað mér datt ekki einu sinni í hug að spyrja Þórð um slíkan hégóma. Og enn gæti mér ekki verið meira sama. (ég hafði þó rænu á að pirra mig pínu Þegar Sondy hljóp framúr í rafstövarbrekkunni, Þvílíkur óvitaskapur).

Mílanó-Bætingahlaupið slær í gegn

Já ég get notað sömu fyrirsögn nú og þegar ég sagði frá Mílanópælingunum hér fyrst fyrir 15 vikum.
Mílanómaraþon 23. nóvember 2008.
Það var Ískalt að morgni hlaupadags og allar hugsanirnar komu –"hvað er maður að pæla- nenni þessu varla - ekki hægt að klæða sig af viti". Vissi af gamalli reynslu að þetta hlaup yrði hlaupið rétt eins og áætlað var.
Helgi var hughreysting með því að bera alls konar dót, aðalega koníak og hlý föt, Hann stóð sig sérstaklega vel í þessu stuðningshllutverki, Mætti halda að hann hefði farið á stuðningsnámskeið hjá Mundu og Kristínu í París 2004 ;)
Ég sá Mílanóskóla-kjarnan: Elínu, Davíð, Ólöfu og Sævar ásamt Helgu hópast hjá 3:30 hérunum. Summi, Stefán Viðar og Ívar voru framar. Ég fór í hólfið sem mér var ætlað og plantaði mér góðum spöl eftir 3:45 hérunum.
Startið skall á og hrúgan rúllaði. Alltaf fiðringur. Mér fannst liðið í kring um mig vera á nokkuð hröðu tempói miðað við hólf. Þau voru á um 5:15. Þetta var mjög létt, maður færðist framar en þurfti þó ekki að troðast.
Fljótlega byrjuðu áhorfendur að öskra “david david” gamli brandarinn úr Ferrari hlaupinu. allir að kalla á Davíð ;) . En þegar betur var hlustað heyrðist að þetta var Bravi bravi.
Ég smá nálgaðist 3.45 hérana, fór fram úr þeim eftir u.þ.b. 4km. Allt samkvæmt þeirri ofurbjartsýnu áætlun að reyna að ná undir 3.40. hljóp á meðalhraða. 5.14 á klukkustund. Þetta var létt, ég þurfti ekki að bremsa mig af og fannst ég ekki hafa neitt fyrir þessum hraða. Fyrstu 10 km. voru á 5.14 og næsti leggur, að hálfu á 5.09 Þarna var svo gaman. Kílómetrarnir flugu. Upp úr 10km sá ég Ólöfu útundan mér. “Eitthvað hlýtur að hafa komið fyrir hjá henni” ( hélt að hún hefði lagt af stað með Mílanóskóla-kjarnanum) og ég væri að ná henni. Ákvað að láta hana ekki vita af mér. Og eftir smá stund þegar ég fór aftur að líta eftir Ólöfu var hún horfin. “Var ég svona fljót að fara fram úr henni.” Hún hýtur að hafa fengið í magann eða eitthvað.
Eftir hálft- slökknaði á garminum-rafhlöðulaus. Ooh frekar spæld. Nú var bara að halda í þetta lið í kringum mig. Það gekk ágætlega í nokkra kílómetra (var farin að sjá bætingu í anda í markinu og jólakjólinn sem yrði keyptur í tilefni bætingarinnar. Svo bara slaknaði á minni, mjög kunnugleg tilfinning.
Eftir hálft vissi ég ekki hvað tímanum leið nema á km: 30. Þá heyri ég “Áfram Jóhanna” Ég teygði álkuna í allar áttir og sá Helgu Árna uppá kassa að hvetja. Um leið kom ég auga á klukku og þar stóð tveir þrjátiu og eitthvað. “Hugs”: Helga getur ekki verið búin og komin þangað. Hún hefur hætt æi.
Síðan sá ekki íslending fyrr en framan við kastalann eftir hlaup.
Markið var skemmtilega merkt síðustu 300 metrarnir merktir á 25m. fresti. Ég hlakkaði til að koma að merkingunum, það reyndist gaman að hlaupa milli þeirra og mikil hvatning þar. Það var nú bara gaman að sjá 3.49.19 á klukkunni og þá hlyti rétti tíminn að vera 3.48.. Þetta var bara eins og allar hlaupa-reiknis-töflur sem Ívar hefur fundið á veraldarvefnum höfðu spáð fyrir þ.e. frá 3.42 til 3.50 og hans frómu ráðleggingar voru að reyna við 3.45 –hefði sennilega tekist.
Vel var tekið á móti hlaupurum, flott medalía, drykkur og önnur hressing. Ég rölti framhjá brekkunni þar sem við áttum að hittast, Enginn þar. Þetta er í fyrsta sinn sem ég hugsa eiginlega strax eftir maraþon: “Mig langar að hlaupa þessa braut aftur hún var svo þægileg”. Þegar ég kom fram fyrir kalstalann sá ég liðið. Flestir fagnandi voða ánægðir með sitt. En Stefán var ekki kominn, hann kom nokkru síðar með medalíuna um hálsinn og fékk fagn frá okkur fyrir að hafa klárað.
Ýmislegt var þarna að koma í ljós: Menn voru að bæta sig í stórum stíl. Ég spurði strax Elínu hvernig hefði gengið? "Ég bætti mig". Góð því tíminn sem hún átti fyrir var svo góður. Minn hafði verið fyrsti Íslendingurinn eins og svo oft áður. Sævar var ekki mjög leiður að hafa náð Öggutíma og síðar um kvöldið kom í ljós Sólutíma líka. Davíð var sjálfum sér líkur og bætti sig um nokkrar sekúndur. Ólöf hljóp á 3.29- átján mínútum á undan mér. Já takk fyrir!! Það hafði að sjálfsögðu verið hún sem var að fara fram úr mér þarna um 10k. en ekki öfugt. Þvílíkt glæsilegur tími í sínu fyrsta maraþoni.
Helga lærði sína lexiu- að þurfa að hlusta á hlaupatuðið í okkur það sem eftir var dags og kvölds. Hún fékk góðan stuðning frá sínum, sem m.a sagði að þetta væri nú ekki neitt miðað við að hann hefði þurft að hlusta á okkur í heila siglingu eftir Miami í Janúar þegar hann hætti ;)
Mílaóskólinn er mjög skemmtilegur. Skólastjórinn, ásamt sinni,stóð í gegn um þetta eins og klettur. Ég hef aldrei haft eins mikinn prógamsstuðning, Stjóri reiknaði hraða fyrir hvern og einn persónulega og uppfærði reglulega. Mætti á allar æfingar og studdi nemendur. Ég lít á mig sem útskrifaða með 1. einkunn (ég veit að margir fíla sig með ágætiseinkunn) úr þessum fyrsta en ekki síðasta áfanga skólans. Því það besta við þetta er að flestir eru enn í svaka stuði og sannfærðir um að geta gert betur og hafa gaman af. Takk kærlega fyrir mig.

Snjókorn falla....

Komið þið sæl

Nokkrir punktar sem gott er að hafa í huga fyrir vikuna.

Miðvikudagur: Fossvogurinn en þeir sem ætla í Poweradehlaupið gefst kostur á því að fara styttra gegn því að taka vel á því í Powerade.
Ef formaðurinn hefur eitthvað útá þetta að setja skulum við útkljá þetta mál í armbeygjukeppni.

Fimmtudagur: Allir í Poweradehlaupið enda skemmtilegasta hlaup vetararins með jólatónlist, smákökum og kertaljósum. Svo má ekki gleyma að sumir gætu fengið óvæntan glaðning í markinu. Fyrir þessa frábæru skemmtun borgar þú aðeins 200 kr auk þess færðu fría sundferð.

Laugardagur: Hlaupum frá World Class í Hafnarfirði (Actavishúsið) ætla að tilnefna Ingólf sem fararstjóra.