Lexía

Stundvísi er einn af kostum foringjans og fljótlega eftir að ég byrjaði að hlaupa með Námsflokkum Reykjavíkur, haustið 2000 sá ég að ef maður mætti ekki á réttum tíma var hópurinn farinn. Ekkert sérlega gaman, aleinn niðri í miðbæ og undir hælinn lagt hvort maður fyndi hópinn, stundum vissi Halldór, (ekki kokkur heldur húsvörður) hvert liðið hefði hlaupið.
En sumir læra aldrei sína lexíu og í kvöld sá ég hópinn streyma hjá. Eftir að hafa röflað í foringjanum að einhver klukka í húsinu væri ekki orðin hálf og líka tuðað um hvort garmurinn næði að tengjast á hlaupum þá hundskaðist ég af stað, reyndi að sveifla garmhandleggnum ekki mikið, samkv. fyrirmælum frá Baldri. En ekki tengdist garmurinn. Nóg var að vera hlaupafélagalaus þó ég væri ekki garmlaus svo ég stoppaði í skautahöllinni og plantaði garminum fyrir utan og fór inn í hlýjuna. Loks tengdist garmurinn og við nafnarnir skröltum 15.5 km. löngu búin að gefa skít í fyrirfram hugsaðan hraða. Einhverntíma skal ég hafa það af.
Kosturinn við að missa af hópnum er að maður getur hangsað eins og maður vill. Skoðað í búðaglugga og allt, ótrulega flottur kjóll í glugganum í Max Mara.